Γ’ Βραβείο
λογοτεχνικού περιοδικού Κελαινώ
για τον διαγωνισμό
« Όσο υπάρχουν άνθρωποι »
Στης κρίσης το
λημέρι επατήσαμε μαζί,
σε βοσκοτόπι
γκρίζο, φυλακή ψηφιακή.
Και φάρμακο γυρεύουμε
όλοι και φυγή!
Του χρήματος
το χρώμα μπήκε αφεντικό κι αγάς
και την
ελπίδα φρούδα σε νομίσματα νογάς.
Τον διπλανό
σου βόηθα, αγάπης η πηγή!
Στου κράτους
τα μανίκια δύσκολα ελπίζεις πια,
μνημόνια και
μέτρα γύρω ατενίζεις για.
Η πύλη της
καρδιάς στου γείτονα ανοιχτά!
Ευρώπη μια
Βαβέλ, συμφέρον πρώτα κι αργαλειός
μιας άθεης
κουλτούρας, δρόμος ξένος κι αδειανός.
Μούσκουλα να
πιαστούν σφιχτά, αδερφικά!
Κι αν της γαλέρας
πιάσαμε κουπιά τα σκαλιστά,
τους
οφθαλμούς μας κλείναμε χρόνια στη διαφθορά.
Κίβδηλα
αφεντικά, καταναλωτικά!
Τέρμα στο
ψέμα της ανάπτυξης, σε λόγο ξύλινο,
πράξης η ώρα,
χέρι απλωμένο δρύινο.
Αγάπης κρίκος
κι έργο, που γεννά καρδιά!
Αγώνος
βήματα, πατρίδας πλάτες και σκαλιά,
ν’ ανθίσει
της γενιάς αυτής η τριανταφυλλιά.
Εύφορο χώμα
στο χωράφι της ψυχής!
Κι αν ώρες
δύσκολες ξυπνούν γαλάζια και λευκά,
της πίστης
τα πουλιά γεμίζουν τη λειψή καρδιά.
Σημαίας
ένωση, χαμόγελο θα βρεις!
Να βρούμε ρίζες
πάλι και στοργή, τις πατρικές,
του εαυτού
μας να ξεχνούμε θέσεις βολικές.
Χώματα που μυρίζουνε
θυσίες των παλιών!
Της
λευτεριάς αγέρας μοσχομυριστός να βγει,
της Παναγιάς
τη Σκέπη ας ζητήσουμε να ‘ρθει.
Ελπίδας σμήνος
σου ζητώ και αδερφών!
Ρωμανός
Θαλάσσιος
